Μίλησα...

Μίλησα

...Κρατάω την θέση, για να μη μεταφέρω όλο το κείμενο, είναι μεγάλο. Θα το μοιράσω σαν σχόλια, σε σχετικές αναρτήσεις που είναι ήδη στα πρόχειρα.(Μόλις τις δημοσίευσα)

...Ότι περισσέψει, θα το φέρω εδώ.
Υπομονή!

**************************8

…Έχω καναδυό μέρες, που ενώ ξημερομεροβραδιάζομαι στον υπολογιστή, έχω μουγκαθεί.

Δεν πάει άλλο, είπα απόψε. Με την μούγκα μου, δε θ’ αλλάξει ο κόσμος, σίγουρα, μα αν συνεχίσω έτσι, σίγουρα θα σκάσω!

Γι’ αυτό, αφού κατέφυγα στην ποίηση (Σώπα, μη μιλάς) για να ξεμπλοκάρω, θα είμαι σύντομη, ελπίζω.

Στο κάτω – κάτω, μπορεί να μη φαίνεται, αλλά ένα λιθαράκι για ΚΑΛΟ, μπορεί να το βάζουμε κι εμείς, ποτέ δεν ξέρεις.

…Υπήρξα και περιπτερού και ξεφύλλιζα τα πάντα. Όπου κάτι μ’ ενδιέφερε, το διάβαζα. Ποτέ δεν μ’ ένοιαξε ποιος το λέει και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, αρκεί να «έστεκε» καλά, στην δική μου ζυγαριά σκέψης.

Το ίδιο κάνω και στο ίντερνετ. Αν πετύχω κάτι που μ’ αρέσει, (μ’ ενδιαφέρει, έχει κάτι να μου πει ή σας πει, θα το φέρω. (Αναλόγως και τα κέφια μου, γιατί δεν είναι πάντα ίδια.)

Δεν το παίζω φιλόσοφος, δεν «παίζω» με τίποτα, γενικώς, έχω όμως ένα ελάτωμα «κριτικής», προσπαθώ να το κόψω, αλλά… ακόμα επιπλέει.

Ελπίζοντας ότι εσείς ήρθατε στην γωνιά μου, και δεν σας «σερβιρήστηκα» εύκολα, όπως γίνεται με τους πολλούς φίλους στο Φεις, θέλω να πω δυο τρια πράγματα, μπορεί να βγουν και παραπάνω.

-Έπαθα μεγάλο σοκ, βλέποντας σ’ ένα παιχνίδι του Φεις,

«Ποιο θα είναι το μέλλον σου», που έπαιξε ένα «γνωστό» κορίτσι, η απάντηση ήταν «Κρεμάλα», είχε έτοιμο και το σκοινί, εκείνο γελούσε και «γνωστοί» έκαναν και Λάικ!

Το σοκ μου ήταν με την αντίδραση των μεγάλων! (γνωστών μου)

Έχουν πάρει ένα κινητό, έχουν και το ίντερνετ, πατάνε ένα κουμπί, κι ούτε ξέρουν τι τους γίνεται! Αρκεί να «φανούν» και όπως!

«Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο», έλεγε η μάννα μου.

Μα, τούτη την εποχή, μετά από τόσο «πελέκημα», (γνώση) μα την αλήθεια μου, τρομάζω!

Δεύτερη σκέψη, δεν υπάρχει;

Όλα είναι ένας χαβαλές;

Τρομάζω.

-Έφυγε απ’ τη Ζωή, η Ζωή Λάσκαρη. Το μάθαμε, στεναχωρεθήκαμε, το εμπεδώσαμε. Κάποτε θα Έφευγε κι Εκείνη, όπως Έφυγαν τόσοι διάσημοι που αγαπήσαμε όλοι μας. «Πουλούσε» η Ζωή και το ξέραμε. Έλεος όμως, ξέφυγε πολύ η ενημέρωση.

Τελικά κατάλαβα πως ήταν πολύ Ανώτερος Άνθρωπος, λίγοι στάθηκαν όμως σ’ αυτό. Ελπίζω, όταν σιγάσει από πρώτο θέμα, να βρουν χρόνο οι δημοσιογράφοι, να της κάνουν ένα καλύτερο πορτραίτο απ’ το θεατρικό, γιατί το αξίζει, τελικά, και ως Άνθρωπος!

Εύχομαι δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά της. Ήταν «έτοιμη» η Ζωήτσα, να μην στενοχωριούνται, γιατί βαραίνουν την ψυχή της.

Έτσι κι αλλιώς, ΑΘΑΝΑΤΗ, όσο λίγες!

-Χθες και σήμερα, αλλά και κάθε μέρα, γιόρταζε η Παναγιά μας.

Δεν «πήγα» κοντά Της, χάρηκα αφάνταστα που Ήρθε Εκείνη, κοντά σε μένα…!

Κι αυτό έγινε, μέσω της LIVE σύνδεσης της Ιεράς Μητροπόλεως Βόλου.

Τους ΣΥΓΧΑΙΡΩ και τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, από ψυχής, γι’ αυτό!

Όχι, δεν ήμουνα ανήμπορη, μπορούσα να βρεθώ κοντά σε μια εκκλησιά, τεμπέλα έγινα, δεν υπολογίζω και πολύ την γκρίνια του άντρα μου.

Άμα θέλω και βουνά “γκρεμάω”, αλλά λέω να κρατήσω δυνάμεις για το μέλλον! (Μου λείπουν τα τσαπιά και τα θ’ κέλια… θα βρω, ελπίζω!)

Μαζί με τους ανήμπορους, ξενητεμένους, κ.λ.π. ανάμεσα στους «θεατές» και νοερούς προσευχητές, ήμουνα κι εγώ, κυρίως στον Εσπερινό.

Εκεί, έμεινα λιγάκι, στην αρχή, γιατί φανταζόμουνα ότι οι Ιερείς θα έψελναν από μέσα απ’ το Ιερό, ας είναι, δέχτηκα και το όλο το ρομαντικό των πλατανιών, κ.λ.π.

Είδα την Θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς, πολλάκις…

Είδα την ευλάβεια του κόσμου, ατελείωτος… αυτό κι αν συγκινεί, ΑΥΤΟ!

Όμως, είδα και τον Εσταυρωμένο μας, με τσακισμένα τα χέρια Του, να κρέμονται… εκεί, δίπλα στην είσοδο και δεν το άντεχα…

Ένας, δεν ΤΟΝ είδε;

Στα σημερινά πλάνα, τα κοντινά, δεν Τον έδειξε, ελπίζω ότι τον διόρθωσαν και τον έβαλαν σε ποιο σωστή θέση.

Γιατί, ναι, γιορτάζουμε την Παναγιά, ξεχνάμε όμως τον Χριστό ή περιφρονάμε κάποιον Άγιο.

Δε θα το ξεχάσω, ποτέ!

Ρήγας Φεραίος, γιορτή Παναγιάς στο προαύλιο, δεκάδες φώτα και προβολείς και το εκκλησάκι του Άι- Γιάννη δίπλα, θεοσκότεινο…!

Λες και πόσο θα στοίχιζε, να ήταν αναμμένα τα Φώτα ΤΟΥ!

Λες, κι αν ήταν ανοιχτό και άναβε κι ο κόσμος ένα κεράκι, θα «έκλεβε» την παράσταση!

Κι όχι μόνο αυτό, σβηστό και το εξωτερικό καντήλι Του, που όλη μέρα έτρεχα και άναβα, γι’ αυτόν τον λόγο, για να μην έχει σκοτάδια και παράπονο!

…Και να κάθονται τα παπαδάκια από κάτω και να μη μπορώ, μέσα στον κόσμο, να το ξανανάψω, γιατί είχε λαδάκι…δεν έσβησε μόνο του, είχε κλειστό καντήλι.

Πριν δυο χρόνια.

Απ’ ότι είδα, το τροπάρι παραμένει.

…Είναι κάποιες λεπτομέρειες που ναι, κάνουν την διαφορά και σίγουρα, ξεφεύγουν, δεν υπάρχει πρόθεση!

Όμως, νομίζω πως, αν Πιστεύεις, όντως, κι αν βλέπεις κάτι «στραβό», επιβάλλεται να το διορθώσεις ή τουλάχιστον, να το πεις.

Να πω κι ένα στραβό, ακόμα, ναι, θα προτιμούσα η εξέδρα να είχε κάλυψη πίσω απ’ τους Ιερείς, για πολλούς λόγους. (Δε θέλω να επεκταθώ, ήδη έγινα κακιά, δεν πρέπει «να κρίνουμε» λέει, εδώ αμαρτωλή, από χίλιες πλευρές, μη την ψάχνετε…)

Στα ΚΑΛΑ, χάρηκα τόσο πολύ που προχωράει το έργο, της Παλιάς Ιεράς Μονής, όσο δεν φαντάζεστε!

Ήταν και δικό μου όνειρο!

Χαίρομαι που «προχωράει» με τον οβολό των πιστών!

Σίγουρα η Παναγιά μας θέλει λεφτά, από καθαρά χέρια! Ωραία τα είπε εκεί, ο Μ. Ιγνάτιος!

«Τούτος ο Λαός ξέρει ν’ αγαπά την Παναγιά Του»!

Κάτι που θυμήθηκα (και μάλλον έχω ακόμα στα πρόχειρα) και δε μού στάθηκε καλά, είναι σε μια συνέντευξή του που είπε:

«Η Εκκλησία ανήκει στον Λαό και ο Λαός στην Εκκλησία.»

Για τον Λαό στην Εκκλησία, έχω μια αντίρρηση.

Νομίζω πως ο Λαός είναι Λεύτερος να ανήκει κάπου πολύ Ψηλότερα, απ’ τους Ιερούς Κανόνες που κάνουν οι άνθρωποι της Εκκλησίας.

Πολλά τα «πρέπει» και τα καλούπια, άνθρωποι είμαστε, δεν είμαστε πρόβατα, σεβαστείτε μας κι εσείς λίγο, για να σας σεβόμαστε όλοι μας, και ναι, τότε θα ανήκει και ο Λαός στην Εκκλησία και αυτό θα φανεί, αργά ή γρήγορα.

Σ’ αυτή την φράση, αλλάζουν οι έννοιες και τα όρια του μέχρι που, πρέπει να φτάνει η Εκκλησία.

Κι όπως είπε και σημείωσα και κάπου αλλού (θα δημοσιεύσω αυτές τις αναρτήσεις), «οι Ορθόδοξοι δεν είναι έτοιμοι ακόμα, για ενοποίηση της μίας Θρησκείας», κάπως έτσι.

Όχι, νομίζω πως, δεν είναι θέμα χρόνου. Όσοι πιστεύουν από βάθος, κι όχι επειδή είναι διαβασμένοι, δε θα είναι ΠΟΤΕ έτοιμοι για κάτι τέτοιο, κι ούτε Ποτέ, θα το δεχθούν.

Γιατί απλά ο Έλληνας, βλέπει σαν ένα τα τρία:

Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια.

Δε γελιέται εύκολα, όσο όμορφα κι αν του τα μπερδέψεις.

Τι πάει να πει «Ένας Θεός;»

Πολλά μου βγήκαν σ’ αυτό το θέμα, το ‘χω, μην την ψάχνεις, το ‘χω.

-          Στα σοβαρά θέματα των ειδήσεων αυτών των ημερών, πρωταγωνίστησαν και τα κλαρίνα.

Κλαρίνο σε καμπαναριό.

1000 Ευρώ σε κλαρινοπαίχτη.

Γιατί όχι;

Μια χαρά είναι τα κλαρίνα.

Δεν καταλαβαίνω γιατί ενόχλησαν.

Δε θα το αναπτύξω πολύ αυτό το θέμα, είναι εύκολο, βατό.

…Μίλησα!

Πολλά είπα, ε;

Άστα, είναι και νύχτα! κι αυτά στα πρόχειρα!

Έχει ανάγκη από ύπνο ο κόσμος!

Μην τον ξυπνήσω!

Αύριο! Όποτε! Αρκεί που μίλησα, σιωπηλά, ε;

Ξημερώματα Πέμπτης, του Αγίου Κοσμά, Μεγάλη η Χάρη Του!

Κι είπα:

«Τι ώρα θα γυρίσεις; Μπορεί να πάω στην αγρυπνία του Αγίου Κοσμά, γιορτάζει αύριο…»

«Άντε, πάλι!»

Ήταν μια απάντηση.

Σκέψου να ξημεροβραδιαζόμουνα στις Εκκλησιές!...

Κι έτσι, δεν πήγα στον Άγιο Κοσμά, προσευχήθηκα κατ’ οίκον.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Χρειάζεται κι αυτή η διαδικασία, γιατί σε κάνει να σκεφτείς, να ξεκαθαρίσεις που Πιστεύεις, αν Πιστεύεις και γιατί Πιστεύεις, χωρίς να ενοχλείς, χωρίς να φανατίζεσαι, σεβόμενος τον εαυτό σου και τους άλλους.

Η Πίστη δεν είναι Πολιτική να την ανεχτείς, γιατί πήρε πλειοψηφία.

Ούτε ομάδα, να μαλώσουμε.

«Καθείς εφ ώ ετάχθη».

Γι’ αυτό σας λέω: «Μη μού μιλάτε πολύ για κανόνες, Εκκλησίας, για σωστούς και λάθος Χριστιανούς, απλά ας γίνεται η Πίστη μας «θέαμα» επί της ουσίας, να μας ενώνει όλους μαζί, τουλάχιστον!»

Το έχουμε τόση ανάγκη, άλλωστε, νομίζω, όλοι μας!

Για να μην πω, κυρίως οι Ιερείς!

Βλέπω πολλών τα βλέμματα χαμένα, περισσότερο απ’ τα δικά μας, που έχουμε ανάγκη εννοείται απ’ τις συμβουλές τους και τις προσευχές τους για μας.

Υγ. Σας κούρασα, ξέρω. Προσθέστε άλλη μια αμαρτία.

Εδώ, άλλωστε, είναι το δημόσιο εξομολογητήριό μου. Δεν απέχει και πολύ απ’ το κρυφό, πιστέψ’τε με!

Υγ.2 Κι αφού είναι βέβαιο, πια, ότι όλοι αγαπάμε την ειρήνη, δείξ’ τε το (κάποιοι) και μετά από αυτή την ανάρτηση. Να είστε σίγουροι πως θα καταλάβω τις καλές ή όχι, προθέσεις σας.

Υγ. 3 Απόγευμα 6:26 Πέμπτης

Κατάλαβα, πριν καν δημοσιεύσω το κείμενο.

Υγ. 4

Αποφάσισα να μην πετσοκόψω την ροή, έτσι, γιατί τα «πήρα».